کالبد شکافی بیکاری در استان یزد: بیم ها و امیدها

در سالهای اخیر نرخ بیکاری در استان یزد، به رغم توانمندیهای فراوان استان در بخشهای مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، رو به فزونی نهاده است. بنا بر آمار رسمی منتشر شده، استان یزد که تا پیش از سال 1380 کمتر شاهد تجربه نرخهای دو رقمی بیکاری بود در سال 1383 با نرخ بیکاری 8/17 درصد در گروه استانهای با بالاترین نرخ بیکاری قرار گرفت. در این تحقیق می کوشیم تا با تبیین مختصری از عوامل مؤثر بر بیکاری از دیدگاه نظریه های اقتصادی و تفکیک آنها به طرف عرضه، طرف تقاضا و عوامل ایجادکننده ناهماهنگی در بازار نیروی کار، به بررسی این عوامل از نگاه بیکاران جویای کار، کارآفرینان و صاحبان حرفه ها، مسئولان و صاحب نظران استان یزد پرداخته و با مقایسه آنها وجوه اشتراک و افتراق عوامل مؤثر بر بیکاری و کاهش آن را بررسی نماییم و در نهایت بیم ها و امیدها یا فرصتها و چالشهای استان را در این زمینه تبیین کنیم. مهم ترین نتیجه این تحقیق نشان می دهد نرخ بیکاری استان یزد در سالهای پایانی برنامه سوم به مقدار قابل توجهی کمتر از مقادیر رسمی اعلام شده است. با اطمینان 95 درصد، 61 درصد از ثبت نام کنندگان به عنوان بیکار جویای کار، بیکار نبوده و درصد بالایی از کسانی که به عنوان بیکار جویای کار تلقی می شوند با تعریف بیکاری در این گروه قرار نمی گیرند. بر اساس یافته های این پژوهش، راه حل اساسی معضل بیکاری استان را باید در طرف تقاضای بازار کار و عواملی که باعث ناهماهنگی در این بازار می شوند جستجو کرد.